די פייגעלע איז געוויינט צו זיין באהאנדלט אויף דעם וועג. דער אוממעכטיקער מאן האט זי פארלוירן בײ קארטן. דערפֿאַר האָבן זײ איר אַ גאַנצן טאָג געצויגן װי אַ כלבה. און די שווערער די פלעקל, די האַרדער זיי פאָרן עס ין. נאָר די לאָך איז שױן אַזױ געװױנט צו די נײַע בעלי־בתּים, צו דער שפע פֿון מילך ― אַז זי װיל נישט צוריק.
דעם באָכער ס דזשאַקכאַמער איז מין פון פויל - איך וואָלט גיין אין דאָרט מיט מיין פּעריסקאָפּע און צי עס אַ פּאָר פון מאל! מיט אַזאַ בריסט, איר קענען האָבן קייפל מאַלעס אין אַמאָל - איר נאָר האָבן צו וויגאַל דיין פינגער. און די מאַמע איז טאַקע קיל - קוק ווי די אויגן שיסן, זי האָט הנאה פון פילמען. אַז ס די ווירקונג די סצענע האט אויף פרויען. אפילו אין בעט.
די פרוי איז זאַפטיק און זייער רומי אין דעם גוף, אָבער זי איז נאָוטיסאַבלי צופרידן מיט געשלעכט! עס איז שיין זעלטן אַז פרויען פון אַזאַ אַ גרויס בויען וואָס האָבן געבורט פאַרלירן אַזאַ שאַרף סענסיטיוויטי אין די וואַגינע און נאָר הנאה אַנאַל געשלעכט!