די מיידל איז געווען מיד פון שווימערייַ און באַשלאָסן צו פאַרפירן דעם מענטש. נאכדעם וואס ער האט אים געגעבן א קוואליטיגע בלאז-דזשאב, האט דער מאן באשלאסן איר צו דאנקן און לייגן דעם קאפ צווישן אירע פיס. זיין צונג איז געווען אזוי לאנג און שטיפעריש, און האט זיך אזוי געבאנגלט פון זייט צו זייט, און דאס מיידל האט אויפגעהויבן די פוס און אים דערמוטיקט אויף אלע צדדים. נאך אזא לעקן, ווען די צונג איז שוין געווען מיד פון ארבעטן, האט ער זי געפאקט אין פארשידענע פאזיציעס.
די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
איך בין געקומען צוויי מאָל.