В избранные
Смотреть позже
שײנע פעטע פייגעלע, וואָס שלאָגט איר פעטן בויך און נאַטירלעכע ציץ, שאָקלט מיט איר זאַפטיק טאָכעס אין די הייזעלעך, ציט זיך מיט איר גומען פּיצל, זויגט און לעקן, זיך פאָרשטעלן, אַז דאָס איז דיין האָן. געשלעכט צאַצקע מיט און נאָכקרימען ידזשאַקיוליישאַן. היים פעטיש, אסמר מיט רעדן.
איצט איז דאָס אַ גוט־אויסזעענדיקע בעל־הביתטע, מיט אַ גאַנץ פֿיגור, נישט װי אַ פֿרוי מיט אַן עמער און אַ שמאַטע. איך װאָלט אױך עפּעס געװאָלט, װען אַזאַ שײנע פֿרוי האָט געטאָן נאַקעט. כאָטש ניט יעדער מענטש וואָלט האָבן די מוט צו יאָגן אַ ליסע מענטש אַזוי. דער באלעבאס האט געהאט אזא גרויםן פיק, אבער דער דאזיקער בעל־הביתטע האט אים באהאנדלט, אים ערשט געװאשן, און דערנאך אפגעפאםט. און זי האט עס גוט געטאן.